Haruki Murakami i lindur në 1949. Ai është një shkrimtar japonez shumë i famshëm dhe me ndikim në shoqëri. Një nga veprat e tij që bie më shumë në sy është "Tokio Blues". Zakonisht në veprat e tij ai zakonisht flet për dashurinë dhe jetën, dhe shoqërinë. Por gjithnjë nga një perspektivë mjaft nostalgjike dhe madje surreale.
Edhe pse nuk ka fituar kurrë Çmimin Nobel në Letërsi, ai është emëruar disa herë si kandidat. Por nga ana tjetër ka pasur disa njohje. Në fakt, ajo është emëruar si një nga romancierët më të mëdhenj aktualë.
Veprat e tij shpesh kritikohen ashpër nga tradicionalistët në Japoni, por ai ende është i admiruar nga shumica dërrmuese e pasuesve të tij. Ai është gjithashtu një përkthyes i letërsisë së Amerikës së Veriut., diçka që ka ndikuar shumë tek ai.
Literatura e tij është e arritshme, por komplekse për t’u kuptuar. Zakonisht frymëzohet nga kultura perëndimore. Një njeri që, falë letërsisë, e ka bërë veten dhe që gjithashtu pëlqen ta ndajë atë me të tjerët dhe të jetë e vendosur në krye të autorëve aktualë.
Haruki Murakami citon
Më poshtë kemi bërë një përzgjedhje të frazave të tij në mënyrë që të kuptoni më mirë mënyrën e tij të mënyrës kuptoni dhe shihni jetën. Në këtë mënyrë, ju do t'i kuptoni më mirë veprat e tij dhe mënyrën e shprehjes së mendjes së tij përmes punëve të tij. Mos i humb detajet e tyre sepse do të të pëlqejnë.
- Gjithmonë është më mirë që njerëzit të flasin ballë për ballë, me zemrat e tyre në dorë. Përndryshe keqkuptimet përfundojnë. Dhe keqkuptimet janë burim i pakënaqësisë.
- Por, në fund të ditës, kush mund të thotë se çfarë është më mirë? Mos u ndal për askënd dhe, kur lumturia të trokit në derë, shfrytëzo rastin dhe ji i lumtur.
- Mbyllja e syve ... nuk do të ndryshojë asgjë. Asgjë nuk do të zhduket thjesht duke mos parë se çfarë po ndodh. Në fakt, gjërat do të jenë edhe më keq herën tjetër kur t'i hapni ato. Vetëm një frikacak mbyll sytë. Mbyllja e syve dhe mbulimi i veshëve nuk do ta bëjë kohën të qëndrojë në vend.
- Gjërat që mund të blihen me para blihen më së miri pa menduar shumë nëse fiton apo humbet. Bettershtë më mirë të kurseni energji për ato gjëra që nuk mund të blihen me para.
- Ka shumë lloje të ndryshme të cookies në një kuti cookie. Disa ju pëlqejnë dhe disa jo. Në fillim hani ato që ju pëlqejnë dhe në fund ka vetëm ato që nuk ju pëlqejnë. Epo, kur e kam të vështirë, gjithmonë mendoj: duhet ta përfundoj këtë sa më shpejt që të jetë e mundur dhe do të vijnë kohë më të mira. Sepse jeta është si një kuti me biskota.
- Po, unë jam e dashuruar me të, bindi veten Sumire. Pa dyshim (akulli është, në fund të fundit, i ftohtë, dhe trëndafili është, në fund të fundit, i kuq). Dhe kjo dashuri do të më çojë diku. Nuk mund ta ndaloj këtë rrymë të fortë të më tërheqë larg. Nuk kam më zgjedhje. Ndoshta do të më çojë në një botë të veçantë që nuk e kam njohur kurrë. Ndoshta në një vend të mbushur me rrezik. Aty ku fshihet diçka që më shkakton një plagë të thellë, të vdekshme. Mund të humbas gjithçka që kam. Por nuk mund të kthehem më. Unë vetëm mund ta braktis veten në rrymën që rrjedh para syve të mi. Edhe nëse më konsumon në flakë, edhe nëse zhduket përgjithmonë.
- Shtë shumë më mirë të jetosh dhjetë vjet jetë me intensitet dhe këmbëngulur në një objektiv të vendosur, sesa të jetosh ato dhjetë vjet në një mënyrë të zbrazët dhe të shpërndarë. Dhe mendoj se vrapimi më ndihmon të shkoj atje. Të konsumosh veten, me një efikasitet të caktuar dhe brenda kufizimeve që i janë imponuar secilit prej nesh, është thelbi i vrapimit dhe, në të njëjtën kohë, një metaforë për të jetuar (dhe, për mua, edhe të shkruarit). Ndoshta shumë ndërmjetës ndajnë këtë mendim.
- Keni frikë nga imagjinata. Dhe tek ëndrrat edhe më shumë. Keni frikë nga përgjegjësia që mund të lindë prej tyre. Por nuk mund të shmangni gjumin. Dhe nëse fle, ëndërron. Kur jeni zgjuar, mund të frenoni pak a shumë imagjinatën tuaj. Por ëndrrat nuk ka asnjë mënyrë për t'i kontrolluar ato.
- Unë urrej shumë njerëz dhe shumë njerëz më urrejnë, por ka edhe njerëz që më pëlqejnë, më pëlqejnë shumë dhe nuk ka asnjë lidhje me reciprokitetin e tyre. Jetoj keshtu. Nuk dua të shkoj askund. Nuk kam nevojë për pavdekësi.
- Urrejtja është një hije e gjatë e zezë. Në shumë raste, as ata që e ndiejnë nuk e dinë nga vjen. Isshtë një shpatë me dy tehe. Në të njëjtën kohë që lëndojmë kundërshtarin, lëndojmë veten. Sa më e rëndë të jetë plaga që i shkaktojmë, aq më serioze është e jona. Urrejtja është shumë e rrezikshme. Dhe, pasi të ketë zënë rrënjë në zemrat tona, heqja e saj është një detyrë e frikshme.
- Kur shihni dikë që ia vlen, duhet të paguani pa hezitim dhe ta provoni.
- Më parë, besoja se do të rritesha pak nga pak, vit pas viti (…). Por jo. Njeriu bëhet i rritur menjëherë.
- Pushtoni frikën dhe zemërimin që është në ju. Le të hyjë një dritë e pastër që do të shkrijë akullin e zemrës suaj. Kjo po bëhet vërtet e fortë.
- Unë kurrë nuk kisha dëgjuar muzikë kaq të mahnitshme, kështu që u bëra një tifoz i Jazz-it dhe më vonë një shkrimtar që u mësua gjithçka nga Jazz.
- Unë nuk dua që ata të kuptojnë metaforat e mia ose simbolikën e veprës, unë dua që ata të ndjehen si në koncerte të mira të xhazit, kur këmbët nuk mund të ndalojnë së lëvizuri nën sediljet, duke vendosur ritmin.
- Keni frikë nga imagjinata. Dhe tek ëndrrat edhe më shumë. Keni frikë nga përgjegjësia që mund të lindë prej tyre. Por nuk mund të shmangni gjumin. Dhe nëse fle, ëndërron. Kur jeni zgjuar, mund të përmbaheni, pak a shumë, imagjinatën. Por ëndrrat nuk ka asnjë mënyrë për t'i kontrolluar ato.
- Kur mësoheni të mos merrni kurrë atë që dëshironi, e dini se çfarë ndodh? Ju në fund nuk dini as se çfarë dëshironi.
- Nëse nuk doni të përfundoni në një çmenduri, hapni zemrën tuaj dhe braktisni veten në rrjedhën natyrore të jetës.
- Kur shihni dikë që ia vlen, duhet të paguani pa hezitim dhe ta provoni.
- Ekzistojnë dy lloje njerëzish: ata që janë në gjendje të hapin zemrat e tyre për të tjerët dhe ata që nuk janë. Ju e llogaritni veten ndër të parët.