
Do të vijë koha që të gjithë ne të përballemi me atë që quajmë "shtrati i vdekjes". Ai moment i fundit është i ngarkuar me reflektime, ekuilibër dhe emocione të forta si ankthi, qetësia apo edhe krenaria. Shumë njerëz e konsiderojnë këtë moment si një mundësi për të rishikuar jetën e tyre dhe vendimet që kanë marrë. Në rastin tim, dhe duke menduar për atë ditë të pashmangshme, kam përmbledhur një sërë mendimesh që shpresoj të më shoqërojnë dhe të më bëjnë të ndihem krenare për udhëtimin tim.
Mendimet që shpresoj t'i kujtoj në ditën time të fundit
Më poshtë po ndaj nëntë mendimet që kam parasysh kyç ta përballoja shtratin e vdekjes me kënaqësi. Disa janë vendime transcendentale, të tjera janë pjesë e momenteve më të lumtura të jetës sime. Jo të gjithë mund t'i kuptojnë ose t'i ndajnë ato, por jam i sigurt se ju do të keni mendimet tuaja të veçanta që përcaktojnë ekzistencën tuaj.
- Ndarja me "ishin" tim: Kjo ngjarje shënoi një para dhe pas në jetën time. Edhe pse fillimisht e dhimbshme, më ndihmoi çlirohem nga ndikimet negative dhe më lejoi të rilidhesha me veten. Në atë moment kuptova se njerëzit përreth nesh kanë një ndikim të madh në lumturinë tonë dhe vendosja e distancimit nga ata që nuk kontribuojnë pozitivisht është një akt guximi dhe dashurie për veten.
- Mos i mbani mend momentet boshe: Kur kthej kokën pas, e di që nuk do t'i jap rëndësi viteve të rinisë që kam kaluar për gjëra të parëndësishme apo njerëz të panevojshëm. Këto momente, megjithëse janë pjesë e procesit tim të të mësuarit, nuk do të kenë peshë të mjaftueshme për të mjegulluar rrugën që kam ndërtuar më vonë.
- Mësime të produktivitetit: Nuk do të pendohem për orët e humbura aktivitete pa vlerë reale. Megjithatë, këto përvoja më kanë mësuar të jap përparësi, të kuptoj se koha është burimi ynë më i vlefshëm dhe se ne duhet ta investojmë atë në atë që ka vërtet rëndësi.
- Ditën kur vendosa të mos e marr jetën kaq seriozisht: Ky vendim shënoi një pikë kthese. Mësova të shijoj të tashmen, t'i përballoj fatkeqësitë me humor dhe të jetoj lehtë. E kuptova që shumë herë stresi dhe serioziteti i tepruar na privon momente të vlefshme.
- Vlera e fëmijërisë: Do t'i kujtoj me mall ditët e shkujdesura të fëmijërisë sime: duke luajtur me miqtë e mi, gjunjët e pistë në park, dashuritë e para të pafajshme dhe pasdite të pafundme eksplorimi. Këto kujtime janë një thesar që e vlerësoj thellësisht.
- Krenaria për të shkuar kundër rrymës: Mendimet dhe vendimet e papëlqyeshme që mora, pavarësisht moskuptimit të shumë njerëzve, më përcaktuan si individ. Të mbroj idealet e mia dhe të jem e vërtetë me veten time është një ndjenjë që shpresoj ta kujtoj me kënaqësi.
- Bukuria e të ndaluarës: Ato momente të vogla rebelimi, ato shkelje të përjetuara me intensitet, ishin burim mësimi dhe kënaqësie. E kuptova që ndonjëherë e papritura dhe guximi janë thelbësore për të përjetuar një jetë të plotë.
- Shkëputja nga paratë: Jam krenare që e kam ç'theksuar paranë si forcën lëvizëse të jetës sime. Edhe pse e nevojshme, kurrë nuk e kam dhënë përparësi mbi vlerat e mia, marrëdhëniet e mia apo pasionet e mia.
- Lamtumira e sinqertë: Kur shikoj në sytë e atyre që dua, dua të jem në gjendje të them "shihemi më vonë", duke e ditur se kam qenë gjithmonë i sinqertë dhe bujar me ta. Ky mendim është pasqyrimi i një jete të jetuar me dashuri dhe kuptim.
Mësime të reflektimeve universale në momentet e fundit
Hetimet mbi reflektimet e shtratit të vdekjes, të tilla si ato të bëra nga Bronnie Ware, një infermiere e kujdesit paliativ, nxjerrin në pah pesë keqardhjet më të zakonshme midis njerëzve në fund të ditëve të tyre. Këto pika zgjerojnë të kuptuarit tonë për atë që ka vërtet rëndësi në jetë:
- Do të doja të kisha guximin të jetoja një jetë të vërtetë për veten time, jo atë që të tjerët prisnin nga unë.
- Do të doja të kisha punuar më pak për të shijuar më shumë kohë me të dashurit e mi.
- Do të doja të kisha guximin t'i shprehja sinqerisht ndjenjat e mia.
- Më vjen keq që nuk mbaja kontakte me miqtë e mi të ngushtë.
- Do të doja ta kisha lejuar veten të isha më e lumtur, pa i shtyrë buzëqeshjet dhe momentet e gëzimit.
Këto keqardhje na tregojnë rëndësinë e të jetuarit në mënyrë autentike, të kultivimit të marrëdhënieve të vërteta dhe duke i dhënë përparësi asaj që është thelbësore në jetën tonë.